Pinotage; waar komt die vandaan?

Pinotage is een druivensoort waar ik een haat-liefdeverhouding mee heb. Ik heb fantastische wijnen van deze druif geproefd, zoals de Grangehurst 1997 en de Longridge 2012, maar dat zijn wijnen in de hoge prijsklasse. Voordelige Pinotage (voor minder dan € 5,00) heeft mij nooit kunnen boeien vanwege de vaak nogal duidelijk aanwezige branderige geuren. Kennelijk is het met Pinotage erg moeilijk om grote productie te linken met redelijke kwaliteit.

Pinotage is een druif is in 1925 ontwikkeld in Zuid-Afrika door Professor Perold. Het is een kruising van Pinot Noir en Cinsault. Kennelijk vond Perold de kruising een mislukking, hij kreeg maar 4 zaadjes, want hij plantte deze in zijn eigen tuin in Welgevallen. Daar bleven ze tot hij verhuisde naar Paarl waar hij bij KWV een nieuwe baan kreeg. De tuin verwilderde en de Universiteit die eigenaar was van de woning stuurde een hoveniersbedrijf om de boel leeg te ruimen. Gelukkig kwam een collega van Perold langs en die kon de 4 druivenstokken nog maar net redden. De spades staken al in de grond.

De stokken werden herplant in de kwekerij van Elsenburg Agricultural College door Prof CJ Theron. Door de komst van nieuwe onderstokken verbeterde de druif enorm zodat een experimentele wijngaard op Elsenburg kon worden aangeplant. De eerste commerciële wijngaard werd op Myrtle Grove aangeplant. Maar het was pas in 1961 dat de naam pinotage op een etiket verscheen. Dat was de Lanzerac Pinotage 1959.

Doordat Cinsault in Zuid-Afrika Hermitage wordt genoemd, en de andere druif Pinot Noir is, werd de naam Pinotage. De druif is vroegrijp, heeft een hoog rendement en is vrijwel immuun tegen allerlei plantenziekten. Belangrijk is dat de blauw zwarte druiven op het juiste moment geoogst worden. Wanneer op het juiste moment van rijpheid geoogst geeft de druif een wijn met een geur van banaan, kers en aardbei.

Uiteraard doe je jezelf een groot plezier met de Longridge Pinotage, maar om op mijn opening terug te komen: ze bestaan wel, die aangename geprijsde fruitige wijnen van de Pinotage!

Ik werd blij verrast door de Cape Zebra Pinotage. Deze heeft een intense paarsrode kleur met een aangename geur van bessenfruit en een lichte kruidigheid. De smaak is fruitig, zacht en soepel.

En de prijs is ook leuk: € 4,99 per fles

Doos à 6 flessen € 27,95

Bron: http://www.pinotage.co.za/

afbeelding ‘a taste of Pinotage’: Winefolly

Graham’s Port

wat ik heerlijk vind in de winter is een rode Port na een lange wandeling in het bos. Dat warme gevoel wat je krijgt als je een slok neemt is dan wel heel fijn.

Afgelopen jaar was ik, met een groep Wijnkringleden, voor een studiereis naar Porto en heb daar de lodge en de wijngaarden van Graham’s bezocht. We werden in de Lodge ontvangen voor een rondleiding door de kelders waar de Port wordt opgeslagen tot de juiste rijping is bereikt en deze in de fles naar de winkels kan. Het zijn enorme voorraden in grote en kleine vaten opgeslagen. Heel indrukwekkend om te zien die rijen met honderden gestapelde vaten waar bijvoorbeeld de Six Grapes in wacht tot hij klaar is om gebotteld te worden.

Na de rondleiding kregen wij het hele assortiment Port voorgezet. Van de Six Grapes en de Late Bottled Vintage; tot de The Tawny, 10Y, 20Y, 30Y, 40Y, en een 1983 Vintage om af te sluiten, memorabel! Grote verschillen tussen de oplopende leeftijden. Met iedere Port ga je een groter smaakpallet ontdekken en dat gaat met grote stappen. Ik was heel enthousiast over deze wijnen.

De volgende dag reisden we per trein af naar de Malvedoswijngaarden diep in het land. Na ongeveer 2 uur reden we langs de Douro en hadden een fantastisch uitzicht op de steile wijngaarden. Nu begrijp ik ook waarom de bewerking van de wijngaarden allemaal handwerk is: zij zijn veel te steil om met machines te kunnen bewerken. Hoe dichter bij Malvedos hoe steiler het land werd. Hier kan alleen Port gemaakt worden als er terrassen aangelegd zijn, per terras zijn er dan 2, hooguit 3 rijen wijnstokken mogelijk. Toen ik in de wijngaarden liep zag ik dat de bodem ook nog eens heel rotsachtig en droog was. De druivenstruiken moeten dus heel hard werken hier om te kunnen overleven. Want hoewel het oktober was, liep de temperatuur nog behoorlijk op. We hoefden geen lange broek aan.

Op Malvedos kregen wij uitleg over de moderne, in eigen beheer gemaakte, tredmachine. Vroeger werden de druiven voor Port met blote voeten platgelopen (treden) om de schillen en de pitten van de druif niet te zwaar te belasten. Maar weinig mensen willen dit fysiek zware werk nog doen. Daarom heeft Graham’s dit proces gemechaniseerd met een uiterst vernuftige machine die de lichte belasting van de menselijke voet exact nabootst. Er is geen verschil te proeven met het vroegere mensenwerk.

Bij het landhuis bij de wijngaarden werden we ontvangen met een ijskoude Graham’s White/Tonic Cocktail. dat is heerlijk bij warm weer! Het bittere van de tonic met het zoet van de Port. Weer volgde een proeverij, nu van verschillende vintage ports van Graham’s 2001, 2004 en 2009. Het blijkt dat de jonge Port en de oude uitstekend zijn. De Port ouder dan 5 jaar en jonger dan 12 is aan het veranderen, waardoor deze niet goed uit de verf komt. Even wachten nog dus. Na een heerlijke maaltijd met veel vis en wijn, er komt ook wijn van de Douro, was het toch echt wel tijd om de ogen te sluiten in mijn kamer.

De volgende dag was de reis helaas ten einde. Het was een fantastische ervaring die ik niet snel zal vergeten………….